پيام
+
[تلگرام]
مي گويند: حديث عشق و عاشقي، همه خواب و خيال است و به دنيا بچسب و پيشرفت کن! من مي گويم: من بند آن خواب و خيالم که در دامان عشق و عاشقي باشد. از بيداري آن حقيقت بيزارم که بويي از عشق نبرده است.
اما اگر اين داد و ستد در ساحت عشق و عدالت نباشد، عده اي را آزمند مي سازد و عده اي را گرسنه.
اگر در جهان عدالتي نمي بينيم، به دليل آن است که عشق در جهان غريب است. جهان آلود آزمندي و گرسنگي است. گرسنگي، زاد آزمندي کساني است که داشته ها را به حضور عاشقانه در هستي ترجيح داده اند. هرچه بيشتر جمع کني، شوربختي بيشتري در جهان مي آفريني. شکم ورم کرد آن کودک گرسنه، ناشي از برآمدن شکم حاصل از پرخوري توست! اما آن کودک از تو جدا نيست. تو و آن کودک، در يک کشتي نشسته ايد. اگر کشتي غرق شود، هر دو غرق خواهيد شد؛ البته تو زودتر! زيرا تو سنگين تري.
پولي که انباشته مي شود، ثمر خوني است که مکيده مي شود. گمان مکن که چون استحقاقش را داري، پس پول بيشتري جمع کرده اي، نه! اين گونه نيست؛ چون بهره ات از حيات انساني کمتر است، پول بيشتري گرد آورده اي.
اگر شتر را بتوان از روزن سوزني عبور داد، تو را هم مي توان از درواز سعادت و نيکبختي عبور داد؛ اما بدان که تو هميشه پشت در مي ماني. هر صفري که به رقم موجودي خود در يانک ها مي افزايي، ضريبي است از آدم هاي معصومي که در اثر فقر، مرده يا تباه شده اند. هر روز به رقم موجودي خويش در بانک ها بنگر و تعداد اين آدم هاي از دست رفته را شماره کن.
براي چه کسي ذخيره مي کني؟! براي فرزندانت که پس از تو چند صباحي بيش در اين دنيا باقي نخواهند بود و اي بسا که ثروت تو، موهبت و لذت کار کردن را از آنها بگيرد و فاسدشان کند.
اگر حرص و آز بر جاي باشد، مردم دنيا به 2 دسته تقسيم مي شوند؛ کساني که دارند و کساني که ندارند. اين تمايز، حاصل يک زندگي سالم انساني نيست. اين تمايز، زشت است.
آشناي عشق، آشناي عدالت نيز مي باشد. آشناي عشق و آشناي عدالت، هرگز آزمند نيست؛ زيرا آزمندي، مکيدن خون ديگري است. کسي که خون ديگران را مي مکد تا به داشته هاي خويش بيفزايد، ابتدا روح خويش را کشته است. فراخواندن روح بلند زمين، آن گاه معنا دارد که ابتدا روح خويش را يافته باشي.
@note2
STARE MUSIC
96/5/4