سفارش تبلیغ
صبا ویژن
روان شناسی و مشاوره
 
اختلال شخصیت نمایشی

اختلال شخصیت نمایشی ( HPD ) ، یک الگوی نافذ و ثابت رفتاری است که معمولاً در اواخر نوجوانی یا اوایل جوانی شروع می شود و در بین تعدادی از فرهنگ ها ثابت است. اختلال شخصیت نمایشی ، در طبقه بندی اختلالات روانی به عنوان اختلال شخصیت گروه B ، گروه دراماتیک ، طبقه بندی می شود. شیوع این اختلال در جمعیت عمومی تقریباً 2 تا 3 درصد و در مجامع بهداشت روانی در حدود 10 تا 15 درصد است. اختلال شخصیت نمایشی معمولاً در زنان بیش از مردان تشخیص داده می شود. احتمالاً ابتلاء به اختلالات شخصیت از جمله اختلال شخصیت نمایشی در افرادی که در کودکی سوء رفتار یا غفلت را تجربه کرده اند ، به طور قابل توجهی بیشتر است.

در حال حاضر وجود مبنای ژنتیکی برای اختلالات شخصیت به طور گسترده ای پذیرفته شده است. به هر حال سبب شناسی این اختلال تاکنون ناشناخته است. برخلاف سایر اختلالات شخصیت ( برای مثال: ضداجتماعی ، مرزی ، اسکیزوتایپال ) تحقیقات بسیار کمی بر روی اختلال شخصیت نمایشی انجام شده است. تاکنون هیچ بررسی زیست شناسی عصبی ، تصویر نگاری عصبی یا ژنتیکی در این زمینه انجام نشده است.

رفتار بیمار مبتلاء به اختلال شخصیت نمایشی به عنوان دراماتیک برون گرا ، و هیجانی طبقه بندی می شود. تشخیص این اختلال با مشاهدة حداقل 5 ویژگی اختصاصی گذاشته می شود. یکی از ویژگی های اصلی این بیماران ، ناراحتی در مکانهایی است که در آنها در مرکز توجه نباشند. این بیماران در رفتارهای جلب توجه شان میل به اغراق ، دراماتیک کردن و نمایش رفتار عشوه گری و اغواگری دارند. این بیماران اغلب تظاهر هیجانی سریعاً متغیر و سطحی دارند. به هر حال این تظاهر میل به دراماتیک بودن و اغراق شدن زیاد دارد. آنها به طور مداوم از ظاهر جسمی شان برای جلب توجه دیگران به خودشان استفاده می کنند و میل دارند روابط را صمیمانه تر از آنچه واقعاً هست ، تلقی کنند. گفتارشان اغلب فاقد جزئیات است ، و در نهایت آنها تلقین پذیر هستند و به راحتی تحت تاثیر دیگران قرار می گیرند.

بیماران مبتلاء به اختلال شخصیت نمایشی ، هنگامی که تحسین ، توجه یا تایید کافی را دریافت نمی کنند ، ممکن است بی نهایت عصبانی و یا غمگین شوند و کج خُلقی یا طغیان خُلقی را تا حد گریه کردن نشان دهند.آنها ممکن است هنگام پرسش در مورد شکل گیری این احساسات ابراز شده ، با تعجب واکنش نشان دهند یا به راحتی ، هیجانی بودن را انکار کنند. بیماران مبتلاء به اختلال شخصیت نمایشی ، به اطمینان بخشی بسیار زیاد نیاز دارند و ممکن است برای اطمینان بخشی به خودشان که برای جنس مخالف جذاب هستند ، به تکانه های جنسی شان عمل کنند.

برخی از بیماران نمایشی زن ممکن است فاقد اُرگاسم باشند و برخی از بیماران نمایشی مرد ممکن است از نظر جنسی ، ناتوان باشند. مکانیسم های دفاعی روانی در این اختلال شامل: تجزیه ، واپس زنی ، و هیجانی بودن می باشد. این بیماران ممکن است با هیجانی شدن شدید اما سطحی ، سعی در دفاع در مقابل هیجانات عمیق داشته باشند. آنها معمولاً از احساسات عمیق ترشان آگاهی ندارند و میل به فراموشی یا انکار اتفاقات هیجانی گذشته دارند.

بین بیماران مبتلاء به اختلال شخصیت نمایشی و اختلال شخصیت مرزی ، همپوشی بالینی وجود دارد ، هرچند که احتمال بروز اقدام به خودکشی و دوره های روانپریشی کوتاه مدت در اختلال شخصیت مرزی بیشتر است. تمایز بین این دو ممکن است بسیار مشکل باشد و همچنین هر دو می توانند در یک بیمار ، تشخیص داده شوند. در گذشته بین تشخیص اختلال شخصیت هیستریکال برای بیماران سالم با عملکرد بالا و اختلال شخصیت هیستریونیک برای بیماران مریض تر و ناکارآمد ، تمایز قائل می شدند ، اما سایر صاحب نظران مطرح کرده اند که این دو نوع اختلال شخصیت ، به راحتی در راستای طیف اختلال شخصیت نمایشی ، طبقه بندی می گردند.

بیماران مبتلاء به اختلال شخصیت نمایشی ، با بالا رفتن سن میل دارند علائم کمتری را نشان دهند. به هر حال در بسیاری از بیماران ممکن است رفتار جلب توجه ادامه داشته باشد ، هرچند که به وضوح سالهای جوانی شان ، قابل مشاهده نیست. این بیماران هنگامی که در زندگی شان به عنوان یک بزرگسال دارای شغل ثابت ، دارای همسر و فرزندان ، ثبات بیشتری می یابند ، وضوح ویژگی های نمایشی شان کمتر می شود. البته ویژگی های رفتاری و سایر ویژگی های شخصیتی ، به راحتی ممکن است تحت تاثیر عوامل فشارزای مهم یا سایر موقعیتهای خاص ( مانند مصرف الکل یا مواد ) برانگیخته شوند. روان درمانی با رویکرد روان تحلیلی احتمالاً درمان انتخابی برای این بیماران می باشد. روان درمانی اغلب بر کمک به بیماران برای آگاه تر شدن از هیجاناتشان متمرکز می باشد. دارو درمانی مانند ضدافسردگی ها و ضداضطراب ها می تواند به صورت اضافی در بیماران مبتلاء به اختلالات روان پزشکی ، همزمان به کار رود ، اما آزمایشات در مقیاس بزرگ برای هرگونه واسطة درمانی در اختلال شخصیت نمایشی ، وجود ندارد. 65.76.73.82.69.90.65.45.78.65.83.73.82.90.65.68.69.72


کلمات کلیدی:

نوشته شده توسط علیرضا نصیرزاده(روان شناس) 88/10/18:: 9:32 عصر     |     () نظر
درباره
صفحه‌های دیگر
لینک‌های روزانه
لیست یادداشت‌ها
پیوندها
آرشیو یادداشت‌ها